Nudna ta wojna

Ile moż­na oglą­dać ludzi bez nóg, zasmar­ka­ne bacho­ry w piw­ni­cach oraz jakieś cha­łu­py z osmo­lo­ny­mi dziu­ra­mi zamiast okien ? Rakie­ta zno­wu zabi­ła 4 oso­by w  Lisi­czań­sku a bom­ba jakieś tar­go­wi­sko w Czor­no­ba­jiw­ce ? No i co z tego? …. Żeby sty­mu­lo­wać wraż­li­wość potrze­bu­je­my napraw­dę cze­goś moc­ne­go: głów­ki nie­mow­ląt pousta­wia­ne w pira­mid­ki ! Wydłu­ba­ne ludz­kie gał­ki oczne pły­wa­ją­ce w noc­ni­ku lub choć­by żoł­nie­rze gotu­ją­cy w roso­le kobie­ce biust.  Nasi bra­cia Sło­wia­nie usta­ją nie­ste­ty w pomysłowości.

Dopó­ki pro­te­stan­ci i kato­li­cy mają względ­nie dobrze, pozo­sta­jąc w stre­fie oso­bi­ste­go kom­for­tu,  mar­twią się umiar­ko­wa­nie. Więk­szość gatun­ku homo­sa­piens to leni­we tchó­rze, pozba­wio­ne ini­cja­ty­wy, samo­lub­ne – a choć­by i do upadłego.

Nośni­ki ener­gii będą dro­żeć. Kosz­ty pro­duk­cji rosnąć. Ludzie ogra­ni­czać wydat­ki. To zno­wu spo­wo­du­je spa­dek pro­duk­cji ale wzrost cen. Naj­pierw psio­czyć będą powią­za­ni z rosyj­ską gospo­dar­ką. Pro­du­ku­ją­cy na rosyj­ski rynek lub z stam­tąd pocho­dzą­cych surow­ców. Potem, któ­rych usłu­gi i pro­duk­ty nie mają wie­le wspól­ne­go z potrze­ba­mi dnia codzien­ne­go ( adwo­ka­ci, dorad­cy podat­ko­wi, księ­go­wi, pra­cow­ni­cy mar­ke­tin­gu, han­dlow­cy itd.). Następ­nie mało zara­bia­ją­cy. W koń­cu i na koń­cu, będą­cy na utrzy­ma­niu pań­stwa, jako jego pra­cow­ni­cy lub klien­ci sys­te­mów ubez­pie­czeń spo­łecz­nych. Kie­dy infla­cja wyczy­ści oszczęd­no­ści a ban­ki nie będą w sta­nie wyli­czyć zdol­no­ści kre­dy­to­wej żad­ne­go przed­się­bior­stwa, gospo­dar­ki prze­sta­wią się na wytwa­rza­nie pro­duk­tów abso­lut­nie podstawowych.

Umo­wy han­dlo­we, w któ­rych prze­cież naj­waż­niej­szym ele­men­tem jest cena, zosta­ną przez infla­cję unie­waż­nio­ne. Roz­sy­pie się sys­tem budo­wa­nych przez lata wza­jem­nych powią­zań. Zerwa­ne łań­cu­chy dostaw. Przej­dzie­my do fazy cze­goś podob­ne­go do komu­ni­zmu wojen­ne­go. Arma­ty zamiast masła.

W naj­lep­szym ukła­dzie spo­wo­du­je to wymie­ce­nie obec­nych ekip poli­tycz­nych w Euro­pie i ukon­sty­tu­owa­nie nowych w rezul­ta­cie wybo­rów. Ludzi, któ­rym wol­no będzie bez wsty­du powie­dzieć: co było to było, zacznij­my roz­ma­wiać o przy­szło­ści. Przy jakim pozio­mie nie­do­stat­ku to nastą­pi !? Jak w domach zabrak­nie prą­du i gazu. Samo­cho­da­mi jeź­dzić będzie tyl­ko ksiądz i den­ty­sta. Kie­dy zdzier­stwo, lichwa, wyzysk,  łapów­kar­stwo i pro­sty­tu­cja sta­ną się jedy­ny­mi uzna­wa­ny­mi meto­da­mi popra­wy swo­je­go losu. Tru­ję nie­co, jak bia­ło­ru­ska tele­wi­zja.  Być może ste­ry rzą­dów przej­mie bez­względ­na ban­da łaj­da­ków ( jeże­li oczy­wi­ście jesz­cze nie prze­ję­ła), któ­ra wyko­rzy­stu­jąc poczu­cie powszech­nej krzyw­dy i odwe­tu zapro­po­nu­je roz­wią­za­nia ekstremalne.

Co do przy­kro­ści Puti­na, sytu­acja jest inna. Naj­pierw ucier­pią eli­ty, bo to ich zachod­nie samo­cho­dy sta­ną bez czę­ści zamien­nych. Kom­pu­te­ry prze­sta­ną dostar­czać wyso­ko zde­fi­nio­wa­nej por­no­gra­fii. Wyła­du­ją się bate­rie w smart­fo­nach. W depre­sję popad­ną kosmo­nau­ci i spor­tow­cy nie mogą­cy pre­zen­to­wać wdzię­ków w zachod­nich tele­wi­zo­rach. Nie­le­czo­na z bra­ku prozac’u chan­dra dopro­wa­dzić może nawet do samo­bójstw. Nowi Ruscy prze­sta­ną jeź­dzić do Ber­li­na na zakupy.

I na tym koniec. Prze­cięt­ny stan­dard życia rosyj­skie­go oby­wa­te­la, któ­ry był­by tra­ge­dią i  bar­ba­rzyń­stwem dla każ­de­go prze­cięt­ne­go Euro­pej­czy­ka, jest na pozio­mie któ­re­go obni­żyć się nie da. Rosja w całej swej bar­da­ko­wo­ści jest samowystarczalna.

Zauwa­żyć też wypa­da, że owe sank­cje zacho­du, mają cha­rak­ter tech­no­lo­gicz­ny oraz w zakre­sie tak zwa­ne­go know-how. Tyle, że Putin ma nadal dobre kon­tak­ty z Chi­na­mi, w któ­rych zachod­nia tech­no­lo­gia i wie­dza już są. Zosta­ły ukra­dzio­ne lub dla­te­go, że Euro­pa daw­no prze­nio­sła tam pro­duk­cję. Zastą­pie­nie ory­gi­nal­ne­go chińsz­czy­zną może być dla Rosjan niezauważalne.

W tej  zim­nej woj­nie na sank­cje, któ­re poczy­tu­je­my za słusz­ne i moral­nie uspra­wie­dli­wio­ne, wca­le nie jest powie­dzia­ne, że odnie­sie­my suk­ces. Roje­nia Kaczyń­skie­go, że Euro­pa nie może prze­grać mogą być prze­sza­co­wa­ne. Nie jest powie­dzia­ne, że znaj­dzie­my dobre roz­wią­za­nia, któ­re zastą­pią nam te pro­ste surow­ce, jakie kupo­wa­li­śmy w Rosji. Zanim zelek­try­fi­ku­je­my samo­cho­dy, opa­nu­je­my wodór i będzie­my mie­li prąd elek­trycz­ny z nicze­go, miną dekady.

W ten spo­sób doszli­śmy do kwe­stii smut­niej­szej ale za to ciekawszej:

Kon­flikt nukle­ar­ny wisi na wło­sku. Czym bar­dziej przy­zwy­cza­ja­my się do jego obec­no­ści szan­se rosną. Może roz­po­cząć się przez pomył­kę lub powiedz­my mikro­wy­lew w pół­to­ra­ki­lo­gra­mo­wy mózgu Puti­na, któ­re­mu Piotr I Wiel­ki Alek­sje­je­wicz  przy­śni się w ponie­dzia­łek i każe wymio­to­wać ogniem (obe­zna­ni w sen­nych pre­de­sty­na­cjach rozu­mie­ją o co chodzi).

Natow­scy stra­te­dzy prze­ko­nu­ją, że w łań­cu­chu decy­zyj­nym Rakiet­nych Sił Stra­tie­gi­czjew­sko­wo Nazna­czie­nia na pew­no poja­wi się ktoś odważ­ny lub tchórz­li­wy, wszyst­ko jed­no, kto zdra­dzi, zde­zer­te­ru­je, odmó­wi wyko­na­nia roz­ka­zu zabi­cia wszyst­kich w Rado­miu i Górze Kal­wa­rii (rakie­tą wyce­lo­wa­ną w War­sza­wę). To jest tro­chę tak, jak­by pla­no­wać roz­wią­za­nie pro­ble­mu zadłu­że­nia hipo­tecz­ne­go gra­jąc w totka.

Woj­ny tej nikt nie może wygrać. Za sto lat znaj­dzie się znów ktoś z roz­sąd­kiem Chur­chil­la, kto powie o III woj­nie świa­to­wej, jak ów o II „ była po pro­stu niepotrzebna”

Prze­gra­ją milio­ny ludzi, któ­rzy zgi­ną ale prze­cież nie to się liczy. Liczy się to, kto komu pod­su­nie akt kapi­tu­la­cji. Tutaj zno­wu roje­nia o prze­wa­dze NATO – któ­re jest struk­tu­rą skom­pli­ko­wa­ną, podzie­lo­ną naro­do­wy­mi ego­izma­mi, wie­lo­ję­zycz­ną, w opo­zy­cji do jed­no­li­tej jed­nak Rosji, mogą być błęd­ne. Nasze poczu­cie bez­pie­czeń­stwa wyni­kłe z sta­tu­to­wej kon­cep­cji Soju­szu, że atak na jed­ne­go jest ata­kiem na wszyst­kich oka­zać się może przesadzone.

Jak przyj­dzie do cze­go, oka­że się, że może lep­szy był­by lokal­ny kon­flikt jądro­wy niż świa­to­wy. Może dla przy­kła­du odpa­lić kil­ka rakiet w cen­trum Bia­łe­go­sto­ku a Ame­ry­kan­ce się opa­nu­ją.  Entu­zjazm Fran­cu­zów i Bry­tyj­czy­ków do umie­ra­nia za Gdańsk nie jest więk­szy niż w 1939 roku. Roz­łam w sze­re­gach już się zary­so­wu­je. Pana Mora­wiec­kie­go na ostat­nią wyciecz­kę do Kijo­wa nie zaproszono.

Zapew­ne ame­ry­kań­ska opi­nia publicz­na, któ­ra obej­rzy nasze tru­py w tele­wi­zo­rach będzie też pre­zy­den­to­wi cokol­wiek do powie­dze­nia. Na przy­kład, czy jego popar­cie dla Ukra­iny nie ma cha­rak­te­ru pry­wa­ty ? — sko­ro Kijów zatrud­niał pre­zy­denc­kie­go syna na intrat­nym sta­no­wi­sku, do któ­re­go Hun­ter Biden nie miał żad­nych kwalifikacji.

Obie­cu­ję wam krew pot i łzy rzekł­bym był para­fra­zu­jąc, ale umie­ra­jąc będzie­cie sobie mogli powie­dzieć, że żyli­ście napraw­dę w cie­ka­wych cza­sach. Euro­pa, jaką zna­li­śmy popeł­nia powol­ne samo­bój­stwo, a naszą skrom­ną reto­ry­ką nie spo­sób temu przeciwdziałać.