W sierp­niu ubie­głe­go roku ( 19-naste­go) dzien­nik „Bild” – taki pol­ski „Fakt” – zresz­tą oba tytu­ły mają tego same­go wydaw­cę, napi­sał na pierw­szej stro­nie tekst pod tytu­łem: „Pol­ska chce od Nie­miec 800 mld euro”. Do tego było zdję­cie Jaro­sła­wa Kaczyń­skie­go oraz cytat z wypo­wie­dzi, posła PiS Janu­sza Szew­cza­ka : To jest hań­ba, że przez ostat­nie 30 lat zanie­dba­no kwe­stię skut­ków eks­ter­mi­na­cji pol­skich oby­wa­te­li i uni­ce­stwie­nia pol­skiej gospo­dar­ki przez Niemców.

Do tego Nie­miec też wie, że Pol­ska jest w ruinie, cze­go prze­cież orga­no­lep­tycz­nie nie spraw­dza, ale pod­sta­wy do takie­go mnie­ma­nia, dawa­ły licz­nie, cyto­wa­ne w nie­miec­kich mediach, przed poprzed­nią kam­pa­nią wybor­czą, wypo­wie­dzi dzia­ła­czy PiS‑u.

„Bild” nie jest prze­sad­nie opi­nio­twór­czym dzien­ni­kiem. Jed­nak mając 3 mln czy­tel­ni­ków posia­da potęż­ny wpływ na nie­miec­ki elek­to­rat a posło­wie do Bun­de­sta­gu nie mogą tego fak­tu ignorować.
W lip­cu tego roku Ger­man News Infor­ma­tions Servi­ces ( Nie­miec­ki Ser­wis Infor­ma­cyj­ny) wydaw­ca mię­dzy inny­mi por­ta­lu: german-foreign-policy.com pod pod­ty­tu­łem: Infor­ma­cje o poli­ty­ce zagra­nicz­nej Nie­miec: aktu­al­no­ści; wywia­dy; ana­li­zy; infor­ma­cje ogól­ne, opu­bli­ko­wał tekst nastę­pu­ją­cy a pod tytułem:

Kil­ku­set posłów do nie­miec­kie­go Bun­de­sta­gu pla­nu­je duże pra­ce budow­la­ne w War­sza­wie. For­ma­cja bez­par­tyj­na roz­cią­ga się od pra­wej do lewej i oma­wia nie­miec­kie pla­ny prze­kształ­ce­nia pol­skiej sto­li­cy” (…).  Następ­nie w nie­miec­kiej rela­cji jest o pla­no­wa­nym, przez owych nie­miec­kich par­la­men­ta­rzy­stów, powo­ła­niu spe­cjal­ne­go „Fun­du­szu Pol­skie­go”, któ­ry zawia­dy­wał­by 800 mld euro z kie­sze­ni nie­miec­kich podat­ni­ków na inwe­sty­cje w zruj­no­wa­nej Polsce.

Posło­wie nie­miec­cy środ­ki prze­zna­czyć chcą przede wszyst­kim na odbu­do­wę pol­skich biblio­tek i muze­ów. Stwo­rze­nie miejsc eks­po­zy­cji dla nie­miec­kich dóbr kul­tu­ry, któ­re mia­ły­by być wypo­ży­cza­ne Pol­sce.  Nie­miec­cy depu­to­wa­ni zauwa­ża­ją tak­że, że w nie­miec­kich archi­wach róż­ne­go rodza­ju, prze­cho­wy­wa­ne są od stu­le­ci, doku­men­ty doty­czą­ce pół milio­na oby­wa­te­li pol­skich oraz histo­rii nasze­go kra­ju, w Pol­sce nie­zna­ne, któ­re zasad­ni­czo powin­ny do Pol­ski wró­cić. Wypa­da­ło­by zatem  do tego pobu­do­wać jakieś archiwum.

Poczu­wa­ją się też aby nie­miec­kie środ­ki zosta­ły prze­zna­czo­ne na odbu­do­wę Pała­cu Saskie­go w War­sza­wie przy pla­cu Pił­sud­skie­go, znisz­czo­ne­go przez woj­ska nie­miec­kie po upad­ku powsta­nia, w grud­niu 1944 roku. Arty­kuł oma­wia tak­że licz­ne hipo­te­zy, suge­stie i pomy­sły nie­miec­kich bun­de­spo­słow skąd moż­na by wziąć środ­ki, na jakich zasa­dach inwe­sto­wać je w Pol­sce i jakie warun­ki musie­li­by­śmy spełnić.

Oczy­wi­ście pra­ce kon­cep­cyj­ne to jesz­cze nie pra­wo. Hipo­te­tycz­na usta­wa róż­nić się zapew­ne będzie od tego, co zawie­ra obec­nie luź­na wymia­na poglą­dów. Wobec donio­sło­ści tej infor­ma­cji powsta­je zasad­ni­cze jed­nak pyta­nie, czy jest ona w ogó­le prawdziwa?!

Ger­man News Infor­ma­tions Servi­ces jest spół­ką pry­wat­ną ist­nie­ją­cą od 18 lat, utrzy­my­wa­ną z abo­na­men­tu czy­tel­ni­ków.  Zatrud­nia,  jak twier­dzi,  nie­za­leż­nych dzien­ni­ka­rzy i ana­li­ty­ków. Do jej arty­ku­łów a zwłasz­cza rapor­tów jest oko­ło 3,5 mln odwo­łań, rów­nież w poważ­nych mediach światowych.

Agen­cja zosta­ła ongiś powo­ła­na przez spad­ko­bier­ców powo­jen­nej nie­miec­kiej for­ma­cji myślo­wej, któ­ra do Kon­sty­tu­cji RFN wpro­wa­dzi­ła zapi­sy ogra­ni­cza­ją­ce funk­cje Bun­de­sweh­ry do dzia­łań ści­śle defen­syw­nych i unie­moż­li­wia­ją­ce jej uży­cie poza tery­to­rium Nie­miec bez zgo­dy parlamentu.

Dzien­ni­ka­rze Agen­cji z nad­zwy­czaj­nym zapa­łem zaj­mu­ją się zatem dema­sko­wa­niem prze­ja­wów agre­syw­nych pla­nów i zacho­wań Nie­miec na are­nie mię­dzy­na­ro­do­wej.  Korzy­sta­ją z infor­ma­cji kulu­aro­wych, oko­ło par­la­men­tar­nych i będą­cych rezul­ta­tem dzien­ni­kar­skich śledztw. Nie­rzad­ko jed­nak podej­rze­wa­ni są  o prze­sa­dę w lan­so­wa­niu poglą­du o hege­mo­nicz­nej tak­ty­ce i stra­te­gii zjed­no­czo­nych Niemiec.

Za naj­więk­szy suk­ces GNIS poczy­tu­je się ujaw­nie­nie zaan­ga­żo­wa­nia „Fun­da­cji Frie­dri­cha Nauman­na na rzecz Wol­no­ści” w finan­so­wa­nie powstań­ców tybe­tań­skich. Chiń­skie wła­dze oka­za­ły się dość wraż­li­we na te infor­ma­cje.  Fun­da­cja utrzy­my­wa­ła jed­nak, że jej pomoc mia­ła cha­rak­ter czy­sto huma­ni­tar­ny i nie pole­ga­ła na dozbra­ja­niu par­ty­zan­tów. Dalaj­la­ma – nie zaprze­czył nie­miec­kim rewe­la­cjom,  insy­nu­ując tyl­ko w retor­sji, że bud­dyj­scy mni­si finan­so­wa­ni byli raczej przez CIA.

Zaprzy­jaź­nie­ni obser­wa­to­rzy nie­miec­kie­go życia poli­tycz­ne­go twier­dzą, iż spra­wa pol­skich repa­ra­cji (Polni­sche Wie­der­gut­ma­chung), czę­ściej, zwłasz­cza w ostat­nim cza­sie  pod­da­wa­na była pod dys­ku­sje Bun­de­sta­gu. Nie jest zatem wyklu­czo­ne, że nie­miec­ki ser­wis wie, co pisze, zwłasz­cza, że do krę­gów par­la­men­tar­nych ma nad­zwy­czaj blisko.

Wśród ofi­cjal­nych infor­ma­to­rów ser­wi­su figu­ru­ją: Hans-Chri­stian Ströbe­le od 3 lat na eme­ry­tu­rze ale przez nie­mal 10, zastęp­ca prze­wod­ni­czą­ce­go Bun­de­sta­gu. Erich Schmidt-Een­bo­om – dzien­ni­karz śled­czy, któ­re­mu zarzu­ca­no tak, że był inwi­gi­lo­wa­ny przez Fede­ral­ną Służ­bę Wywia­dow­czą (BND),  jak i że dla niej pra­co­wał. Wol­fgang-Dra­gi Wil­li Neško­vić poseł do Bun­de­sta­gu, czło­nek komi­sji do spraw nie­miec­kich służ spe­cjal­nych. Sabi­ne Leu­theus­ser-Schnar­ren­ber­ger była Mini­ster Spra­wie­dli­wo­ści. Max Josef Sta­dler sekre­tarz sta­nu w dru­gim rzą­dzie Ange­li Merkel.

W skła­dzie redak­cji ujaw­nia się takie nazwi­ska jak:  Karl Heinz Roth , Wol­fgang Popp , Wol­fgang Dres­sen , Susan­ne Schun­ter-Kle­emann. Każ­dy jest  dzien­ni­ka­rzem i /lub poli­to­lo­giem z przy­naj­mniej  30 let­nim doświad­cze­niem i ade­kwat­nym do tego dorobkiem.

Przy­jąć zatem nale­ży, że taki pomysł usta­wy w nie­miec­kim par­la­men­cie jest. Nato­miast od pro­jek­tu popie­ra­ne­go nawet przez kil­ku­set depu­to­wa­nych, do obo­wią­zu­ją­ce­go pra­wa, podob­nie jak w pol­skim Sej­mie, dro­ga jest dale­ka, choć każ­da usta­wa wszak przejść ją musi.

Cho­dzi oczy­wi­ście o nie­praw­do­po­dob­ną kwo­tę, któ­ra jest rów­no­waż­na ponad podwój­ne­mu rocz­ne­mu budże­to­wi pań­stwa niemieckiego.

Ale, ale! Nie może­my zapo­mnieć, że Niem­cy zdol­ne są do wszyst­kie­go. To jest naród nie­od­po­wie­dzial­ny i odpo­wie­dzial­ny za dwie woj­ny z całym świa­tem, któ­re w dodat­ku zamie­rzał wygrać. Po ludziach, któ­rzy do Rosji poje­cha­li czoł­ga­mi, aby nie zna­jąc sło­wa po rosyj­sku, zarzą­dzać tym pań­stwem, spo­dzie­wać się moż­na napraw­dę wszystkiego.

Trud­no uwie­rzyć aby duch ger­mań­skie­go „Drang nach Osten” nagle uniósł się i roz­pły­nął bez śla­du w polu gra­wi­ta­cyj­nym lub elek­trycz­nym ein­ste­inow­skiej fizy­ki. Hola-hola ! Nic w przy­ro­dzie nie ginie.

Jed­nak owe 800 mld euro – roz­ło­żo­ne na 10 lat, no to już wyglą­da cał­kiem praw­do­po­dob­nie, bo sta­no­wi jakieś 17 proc. rocz­ne­go przy­cho­du do nie­miec­kie­go skar­bu pań­stwa. Jeże­li od 1933 do poło­wy 1939 r. Niem­cy wyda­ły rów­no­war­tość 450 miliar­dów euro na zbro­je­nia, co było trzy­krot­no­ścią wpły­wów do budże­tu z 1937 roku, nie jest wca­le wyklu­czo­ne, że wyda­dzą dwu­ipół­krot­ność w podob­nym okre­sie. To co ongiś się nie uda­ło tra­dy­cyj­nym mie­czem dziś może się udać nowa­tor­ski­mi meto­da­mi inży­nie­rii finansowej.

Gene­ral­nie pro­szę Pań­stwa jeste­śmy zatem ura­to­wa­ni pod warun­kiem, że Niem­cy będą wie­dzieć  cze­go tu nam w Pol­sce potrze­ba, bo jed­nak, na przy­kład, z wypo­wie­dzi nie­miec­kie­go euro­po­sła Mar­ti­na Son­ne­bor­na wyni­ka, że oni to by nawet chcie­li ale nie wie­dzą na co.

1. Tekst dostęp­ny pod adre­sem sieciowym:

https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8339/

NOTA REDAKCYJNA

Dziś dajemy:

Ponieważ:

Dali­by­śmy 200 pro­cent za takie pie­nią­dze. Ale w nie­miec­ką szczo­dro­bli­wość wie­rzy­my tak, jak w żydow­ską roz­rzut­ność, pozo­stań­my reali­sta­mi. Realizm wyno­si w tym przy­pad­ku, jak widzi­cie wyżej.